دلنوشته های بهناز

تو شعر نگفته ای
بله ،همان‌هایی که تا روی لبانم سُر می‌خورند
و عاشقانه،
همان جا ، پر سکوت
به ویرانه‌های قلبم سرازیر می‌شوند....
همان‌هایی که ردیف می‌شوند
تا عاشقانه ترین غزل‌ها را به پایت بریزند
و از دوری ات ، گله کنند ، اما زبان بسته
جا می‌مانند و جاری نمی‌شوند...
تو همان شعر نگفته ای
زیبا ، بکر ، و خاموش..خرّم