دلنوشته های بهناز

زیباترین دلشوره‌ی من
من در سکوت شب‌های پر ستاره
کنار پنجره ، چشم به آسمان دوخته
و هر شب ، مژده‌ی بازگشتت را ، به گوش گلهای شمعدانی ، نجوا می‌کنم....
می‌دانی ، من شمارش دلتنگی‌های رفتن ات را دارم
ای تمام دلهره‌های شب‌های بیقراریم
به تعداد ستارگان آسمان ، دلتنگ دوریت هستم
تمام شب بو‌های باغچه ، شاهدند
بعد رفتن ات ، سراغ عطر تن ات را ، هر شب از شب بو‌ها و یاس‌ها ، گرفته ام
چه با عشوه و طنازانه ، به من و انتظار شیرینم چشم می‌دوزند
بیا ، تمام این داستان فراق را ، به شهد حضورت
آکنده کن ،
و به حسادت گلهای شمعدانی ، و عطر یاس
با لبخندت ، پایان ببخش....بهناز خرّم